Rozdział VIII

- Alex?
- Przy telefonie... - odparłam nie kojarząc głosu, po drugiej stronie słuchawki.
Moi przyjaciele patrzyli się na mnie wysłuchując odpowiedzi.
- Tu Harry - przedstawił się.
Ja pierdole... Jeszcze tego kurwa brakowało, żeby jakiś chuj do mnie wydzwaniał. 
Sasha zrobiła wielkie oczy jak spodki i szepnęła coś do chłopaków, którzy nic nie jarzyli.
- Skąd masz mój numer? Czego chcesz? - zapytałam podejrzliwie, przewracając w palcach paczkę papierosów.
- Numer mam z Twitter'a. - odpowiedział - Jest z Tobą Lilo? - zapytał.
No kurwa fajnie. 
- Nie...
- A masz do Niej jakiś kontakt? - drążył.
- Człowieku, mieszkam z Nią.
- Chodzi mi o jakiś numer telefonu, czy coś w tym stylu, bo mam dla Niej wiadomość.
- Skoro Ci go jeszcze nie podała, to musiała mieć jakiś powód. - zauważyłam.
- Fakt... - westchnął. - A jak będziesz w domu, to możesz dać mi jakoś znać? - zapytał po chwili.
- A co ja jakaś tania linia telefoniczna? - zapytałam się go z przekąsem.
Zaśmiał się.
- Nie, no. Skądże... Po prostu to jest ważne i chciałbym jej to powiedzieć oficjalnie.
- Zobaczę... - odpowiedziałam i spojrzałam z politowaniem na Sashę.
- Dzięki. To... cześć. - pożegnał się niepewnie.
- Nara - rozłączyłam się i włożyłam swojego iPhone'a do kieszeni.
Spojrzałam na moich przyjaciół. Sasha żłopała już 5 puszkę piwa, a Matt i Tyson siedzieli wgapieni na mnie jak ciele na malowane wrota.
- Skurwiel ma skądś mój numer... - żachnęłam się.
- Podobno z Twitter'a - powiedział Tyson.
- Tak, kurwa. A ja jestem Królowa Jadwiga.
- Wiesz co...? Podobno jesteś do Niej. Te same zmarszczki ... - powiedział Matt, dotykając mojej twarzy.
- Spierdalaj - zaśmiałam się i popchnęłam, na co On tyłem na dupie zjechał z rampy.
Po jakichś 10 minutach przepychanek i bitwy Matt pocałował mnie w policzek na znak rozejmu.
Tyson siedząc na swojej desce zaczął na Niej jechać.
- Jesteś pojebany - stwierdziłam.
- Nie, ja jestem uroczy.
- Teraz to dojebałeś - wybuchliśmy wszyscy śmiechem.
Nagle usłyszałam dźwięk sms'a. Odruchowo sięgnęłam po telefon.

Wiadomość brzmiała "Jeszcze raz dziękuję :)". Oczywiście od tego idioty.

Nie wiem dlaczego go tak nie lubiłam, ale po prostu ten koleś miał w sobie coś takiego co mnie od razu irytowało i włączał mi się tryb "Zjechać gnoja".
Odpisałam szybko odpowiedź "Jeszcze nic nie zrobiłam, a mi dziękujesz..." 
Po dosłownie 5 sekundach mi odpisał : "Ale wiem że to zrobisz. x". Zaśmiałam się ironicznie i odpisałam : "Nie bądź taki do przodu bo Ci z tyłu zabraknie." i już nie odpisał. Byłam usatysfakcjonowana. 

Ok. godziny 22:00 poszłam do domu. Odprowadził mnie Tyson. Zresztą jak zwykle.
- Nie uważasz że Sasha była dzisiaj jakaś taka zamyślona, nieobecna...? - zapytał w połowie drogi, wyrywając mnie tym samym z zamyślenia.
Spojrzałam na Niego i wzruszyłam ramionami.
- Też się nad tym teraz zastanawiałam.- kopnęłam kamień leżący na mojej drodze.
- Wydaje mi się że coś przed Nami ukrywa...
- Nie, no coś ty. - zaprzeczyłam.
- Mówię poważnie Alex. Ona coś przed Nami ukrywa... - poprawił sobie czapkę na głowie i zmierzwił grzywkę.
- Ciekawe tylko co... - westchnęłam, bo kiedy Tyson po pijaku mówił tak poważnie, to znaczy że tak na prawdę jest.
- Czuję że to coś bardzo ważnego. - posmutniał.
- Nie mów tak, bo jest mi smutno, że moja najlepsza przyjaciółka coś przede mną ukrywa. - szczerze, to zbierało mi się na płacz.
Nie chciałam żeby Tyson tak mówił. Z jednej strony czułam że to prawda, a z drugiej nie chciałam żeby nią było. Zawsze trzymałam się z Sashą bardzo blisko i nie wyobrażałam sobie nigdy, żeby coś przede mną musiała ukrywać.
Byliśmy już pod moją villą. 
Przez całą drogę myślałam o Sashy i o tym, że Nasza przyjaźń chyba nie jest tak szczera, jak przedtem sądziłam.
Tyson puścił deskorolkę na ziemię i podszedł do mnie. Następnie złapał mój podbródek i zmusił bym an Niego spojrzała.
- Hej... Nie martw się... - uśmiechnął się uroczo. - Jeśli Sasha coś przed Nami ukrywa, to znaczy że ma ważny powód.
Spojrzałam w jego ciemne oczy, które teraz mieniły się pod wpływem świateł bijących z mojej posesji.
Uśmiechnęłam się do Niego niepewnie, a On zbliżył się i mnie delikatnie pocałował.
- Nie powinniśmy tego robić... - wydusiłam z siebie, kiedy już się od siebie oderwaliśmy.
Tyson zmierzwił swoją grzywkę po raz kolejny.
- To prawda... Przepraszam Cię. - szczerze odpowiedział.
Pokiwałam głową, będąc nadal w szoku.
Całowałam się z moim najlepszym przyjacielem... Z moim najlepszym PRZYJACIELEM. 
To nie może się już nigdy więcej wydarzyć. NIGDY.

C.D.N

_________________________________________  

Rozdział VIII jakoś nie bardzo mi się podoba. 

Za mało się w Nim dzieje. Przepraszam. 

Spodziewaliście się tego, że Harry zadzwoni do Alex? W TAKIEJ SPRAWIE? 

Jak postąpiła Alex pozwalając całować się Tyson'owi? 

Czy Sasha wyjawi swoim przyjaciołom wieść o swojej przeprowadzce? 

PRZYPOMINAM ŻE MOŻECIE ZADAWAĆ PYTANIA BOHATEROM. :) 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ. 

25 komentarzy robię nowy rozdział.