Rozdział XIV cz.1

Z perspektywy Sashy

 - Cześć Zayn... - powitałam chłopaka niepewnie. 

 - Sasha? - był najwyraźniej zdziwiony tym, że dzwonię - Coś się stało? Z Alex wszystko w porządku? - zaczął panikować.

Westchnęłam. Chłopak na prawdę kochał moją przyjaciółkę, a ja chciałam mu teraz tylko pomóc. 

 - Z Alex wszystko okej. - powiedziałam - Mógłbyś przyjechać? Muszę z Tobą poważnie porozmawiać. 

 - Och? - wydusił. - Mmm, tak, mogę przyjechać, ale gdzie? Do Kanady? - zapytał z niedowierzaniem - Wiesz.. Mamy swój odrzutowiec, ale myślę, że zajęłoby mi to dłuższą chwilkę i...

 - Jestem u Alex - przerwałam mu.

 - Jak to? 

 - Nie ważne. Dowiesz się wszystkiego jak przyjedziesz. 

Chwila ciszy. 

 - Czy jest tam z Tobą Alex? - zapytał podejrzliwie.

 - Nie, ona o niczym nie wie. Pojechała na miasto...

Westchnął. 

 - Będę za 10 minut. 

 - Cześć - rozłączyłam się i opadłam zmęczona na kanapę. 

Nie miałam pomysłu na to, co mu powiem, ale muszę jakoś w tej sprawie zadziałać. Od tego są chyba przyjaciele, co nie? 

***

Dzwonek do drzwi. 

 - Wchodź, są otwarte! - krzyczę. Jolin bawi się spokojnie w ogrodzie z Lily i Georgiem, więc na razie mam spokój. 

 - Cześć Sasha - Zayn niepewnie drapie się w tył głowy. 

 - Cześć - uśmiecham się serdecznie - Siadaj - mówię mu i sama rzucam się na kanapę. 

 - No więc... o co chodzi? - marszczy brwi. - Nie bardzo wiem, czemu chciałaś ze mną porozmawiać. 

Kładę ręce na udach. 

 - Słuchaj Malik. Nie chcę obijać w bawełnę. - chłopak kiwa głową, nadal wyraźnie zaintrygowany moim telefonem. - Ale myślę, że zamiast użalać się nad sobą i walić focha na Alex, powinieneś zadziałać. 

Westchnął. 

 - A więc o to chodzi... 

 - A o co innego ma chodzić? - żachnęłam się.

Chłopak przekręca się tak, że teraz siedzi zwrócony w moją stronę. 

 - Słuchaj... To trochę trudne nie uważasz? - syczy. - Alex już wybrała.. 

 - Alex nikogo nie wybrała. W tym jest problem! - wybucham rozdrażniona jego zachwianą pewnością siebie. 

Jezu, co z człowiekiem robi miłość. W jednej chwili, z pewnego siebie alvaro, facet zamienia się w miękką pizdeczkę. 

Mulat patrzy na mnie z zaskoczeniem. 

 - Co chcesz przez to powiedzieć? 

Wzdycham, spuszczając trochę z tonu. Czemu on musi udawać w tej chwili idiotę? 

 - Prawda jest taka, że Al, nie umie pomiędzy Wami wybrać. 

Chłopak chamsko parsknął. 

 - Nie wydaję mi się. Wiem, co wczoraj widziałem. - uśmiecha się z wyraźnie zarysowanym grymasem bólu i żalu. 

Automatycznie robi mi się go szkoda, pomimo tego, że robi z igły widły, ale nie mogę go teraz pocieszać, podczas gdy bitwa nadal trwa. 

  - Słuchaj. - postanawiam w końcu przemówić mu do tego głupiego łba. - Jeśli masz takie  nastawienie, to ja Ci szczerze życzę powodzenia, ale to nie jest ten Zayn Malik, jakiego znam i  kojarzę. - wytykam w Niego placem. - Albo weźmiesz się w garść, albo pożegnaj się z Alex i daj  sobie raz na zawsze spokój. I miej żal do samego siebie, bo to ty spierdolisz sprawę, a nie ona, czy  Harry. - na dźwięk jego imienia, chłopak zaciska dłonie w pięści. - Chcesz już przez cała swoją  zespołową kadencję patrzeć, jak na bankietach, czy jakichś innych pierdołowatych przyjęciach, Alex  przychodzi w towarzystwie Stylesa, a nie Ciebie? - pytam. 

Przez twarz chłopaka przebiega cień determinacji. Widać, że moje słowa wbiły mu się w czaszkę i bierze je pod uwagę. W duchu dziękuję sobie za to, że tym razem mój mózg ze mną współgra. 

  - Ja myślę, więc teraz zabieraj swoją Malikową dupę i bierz się w garść. Bo to ty jesteś panem  swojego losu. To twoja decyzja, czy uda Ci się z Alex, czy nie. I wszystko teraz leży w twoich  rękach. - motywuję go, wstając razem z Nim z kanapy. 

  - No, ale co ja mam teraz zrobić? - pyta nagle. 

Wzdycham i ponownie opadam na kanapę. 

  - Nad tym jeszcze nie pomyślałam. - mówię. - Widzisz ile musiało czasu mi zając ułożenie wcześniejszej przemowy. 

Chłopak lekko się uśmiecha i ponownie siada na swoim miejscu. 

Po chwili dostaję smsa. 

  - To od Alex - mówię. 

Po przeczytaniu wiadomości dostaję olśnienia. 

  - Słuchaj Zayn. Alex zaraz będzie w domu, więc musisz się stąd zmywać. - chłopak spanikowany od razu wstaje z kanapy i ją obchodzi, kierując się ku wyjścia. Zatrzymuję go jednak. - Bądź w Eksaliburze o 10. - mówię - Ubierz jakieś fajne ciuszki i ładnie się wypachnij, a Alex będzie twoja. - puszczam mu oko. 

  - Czy ja mam ją uwieść po pijaku? - jęknął. - To jest twój plan? - pyta zrezygnowany. 

  - To pierwszy etap planu - mierzę go wzrokiem. - I nie marudź, bo w przeciwieństwie do Ciebie coś robię. 

Chłopak przewraca oczami, wyraźnie rozbawiony. 

  - Dobra, wynocha. - wypycham go z domu. - Muszę zrobić się na bóstwo. 

Zayn stoi rozbawiony przed drzwiami z założonymi rękoma na piersi. 

  - No już! Mamy godzinę, a ty musisz dobrze wyglądać. 

Chłopak podnosi wyniośle jedną z brwi.  

  - Ja zawsze dobrze wyglądam. 

  - Tak, tak Malik. - wznoszę oczy ku niebu i zamykam drzwi. 

Czas się dobrze zabawić!